- مشخصات کتاب
- سوره التحريم
- آشنايي با سوره
- اعراب آيات
- آوانگاري قرآن
- ترجمه سوره
- ترجمه فارسي استاد فولادوند
- ترجمه فارسي آيت الله مكارم شيرازي
- ترجمه فارسي حجت الاسلام والمسلمين انصاريان
- ترجمه فارسي استاد الهي قمشه اي
- ترجمه فارسي حجت الاسلام والمسلمين قرائتي
- ترجمه فارسي استاد مجتبوي
- ترجمه فارسي استاد آيتي
- ترجمه فارسي استاد خرمشاهي
- ترجمه فارسي استاد معزي
- ترجمه انگليسي قرائي
- ترجمه انگليسي شاكر
- ترجمه انگليسي ايروينگ
- ترجمه انگليسي آربري
- ترجمه انگليسي پيكتال
- ترجمه انگليسي يوسفعلي
- ترجمه فرانسوي
- ترجمه اسپانيايي
- ترجمه آلماني
- ترجمه ايتاليايي
- ترجمه روسي
- ترجمه تركي استانبولي
- ترجمه آذربايجاني
- ترجمه اردو
- ترجمه پشتو
- ترجمه كردي
- ترجمه اندونزي
- ترجمه ماليزيايي
- ترجمه سواحيلي
- تفسير سوره
وَ اغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ (9)
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ كانَتا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَيْنِ فَخانَتاهُما فَلَمْ يُغْنِيا عَنْهُما مِنَ اللَّهِ شَيْئاً وَ قِيلَ ادْخُلاَ النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ (10)
وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ وَ نَجِّنِي مِنْ فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (11)
وَ مَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِيهِ مِنْ رُوحِنا وَ صَدَّقَتْ بِكَلِماتِ رَبِّها وَ كُتُبِهِ وَ كانَتْ مِنَ الْقانِتِينَ (12)
آشنايي با سوره
66- تحريم [حرام و ممنوع ساختن]
در آيه اول سوره، خداوند از پيامبرش گله و شكوه مى كند كه چرا براى جلب رضايت بعضى از همسرانش، آنچه را كه خدا بر آو حلال كرده، بر خود حرام مى كند. اين خطاب آميخته به عتاب و سرزنش، در واقع سرزنش بعضى از آن زنان پيغمبر است كه با رفتارشان باعث چنين عكس العملى از سوى پيامبر شدند. نقل شده كه موضوع، مربوط به روابط خانوادگى بوده است. بعد از ادامه مطلب در چند آيه بعدى، با ذكرى از قيامت و عذاب دوزخ و دعوت به توبه، فرمان جهاد با كفار و منافقين و سختگيرى با آنان مى دهد و در پايان، بعنوان نمونه اى از همسران ناشايسته، از زن نوح و لوط ياد كرده و زن فرعون و حضرت مريم را بعنوان الگوهاى تعهد و ايمان و عمل و عفت، معرفى مى كند. سوره تحريم مدنى است و در سال 10 هجرى نازل شده و 12 آيه دارد.
اعراب آيات
{بِسْمِ} حرف جر و اسم بعد از آن مجرور {اللَّهِ} مضاف اليه، مجرور يا در محل جر / فعل مقدّر يا محذوف / فاعل محذوف {الرَّحْمنِ} نعت تابع {الرَّحِيمِ} نعت تابع
{يا} (يا) حرف ندا {أَيُّهَا} منادا، منصوب يا در محل نصب / (ها) حرف تنبيه {النَّبِيُّ} نعت تابع {لِمَ} حرف جر و اسم بعد از آن مجرور {تُحَرِّمُ} فعل مضارع، مرفوع به ضمه ظاهرى يا تقديرى / فاعل، ضمير مستتر (أنت) در تقدير {ما} مفعولٌ به، منصوب يا در محل نصب {أَحَلَّ} فعل ماضى، مبنى بر فتحه ظاهرى يا تقديرى {اللَّهُ} فاعل، مرفوع يا در محل رفع {لَكَ} حرف جر و اسم بعد